วันพุธที่ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2564

 


EP.43 ทะเลเมืองญาจาง

ทะเล คือ สถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมเสมอมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน หากอยากพักผ่อนคลายร้อนในช่วงวันหยุดหยุดสัปดาห์สถานที่ที่หลายๆคนจะมุ่งไปก็คือ ทะเล โดยในเมืองไทยของเราก็มีทะเลอยู่หลากหลายที่และล้วนแต่มีความสวยงาม ด้วยชื่อเสียงที่โด่งดังของทะเลเมืองไทยทำให้พวกบรรดาชาวต่างชาติถึงกับต้องบินมาพักร้อนที่ทะเลเมืองไทยกันอย่างมากมาย ส่วนในประเทศเพื่อนบ้านของไทยอย่างเวียดนามก็มีพื้นที่ติดชายฝั่งทะเลอยู่เป็นจำนวนมาก ทำให้เวียดนามมีประเทศที่มีทะเลในหลายพื้นที่ไม่แพ้กับเมืองไทย โดยหนึ่งในเมืองของเวียดนามที่โดดเด่นในเรื่องของท้องทะเลนั่นก็คือ เมืองญาจาง


สำหรับเมืองญาจางในปัจจุบันนั้นถือว่าเป็นอีกหนึ่งเมืองท่องเที่ยวที่สำคัญของเวียดนาม โดยมีทั้งสนามบินแห่งชาติและสถานีรถไฟประจำเมือง แม้ว่าจะถูกชาวต่างชาติเรียกผิดบ่อยครั้งว่านาตรัง แต่ถึงจะเป็นนาตรังหรือญาจางเสน่ห์ของเมืองก็ยังคงชวนสะกดให้นักท่องเที่ยวจากทั่วสารทิศมาเยี่ยมเยือน สำหรับสถานที่ท่องเที่ยวที่เด่นสุดในญาจางก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของทะเล เพราะเป็นอีกหนึ่งเมืองที่มีพื้นที่ติดชายฝั่งทะเล ถ้าให้เปรียบกับเมืองไทยผมว่าที่ญาจางจะดูคล้ายพัทยา นอกจากจะมีในเรื่องของทะเลแล้วยังเป็นเมืองที่ไว้สำหรับพักผ่อนตากอากาศและอีกหนึ่งส่วนที่เหมือนกันก็คือบรรดานักท่องเที่ยวชาวรัสเซียที่เดินกันให้ขวักไขว่ ซึ่งจากที่ผมได้เดินสำรวจบรรยากาศในเมืองก็พบว่ามีการเขียนป้ายภาษารัสเซียไว้ตามที่ต่างๆไม่ว่าจะเป็นโรงแรม เกสต์เฮาส์ ร้านอาหาร ร้านขายของ เรียกได้ว่านักท่องเที่ยวต่างชาติที่มาเที่ยวที่ญาจางเยอะที่สุดก็คือ กลุ่มชาวรัสเซียนั่นเอง


ส่วนทะเลที่เมืองญาจางเท่าที่ผมได้เห็นมากับตาตัวเอง ผมตัดสินได้ภายในเวลาไม่กี่นาทีว่าทะเลที่เมืองไทยบ้านเรานั้นสวยกว่า เพราะทะเลที่เวียดนามหากมองแบบไกลๆก็จะดูสวยแต่ถ้าลองไปสัมผัสแบบใกล้ๆจะพบว่าน้ำไม่ใสเท่าที่ควร ทรายดูค่อนข้างหยาบ แต่ทะเลที่ญาจางจะมีจุดเด่นที่สามารถสังเกตุเห็นได้อย่างหนึ่งนั่นก็คือ เขาเหมือนจะมีการแบ่งโซนกันค่อนข้างชัดเจน โดยด้านนึงจะเป็นทะเลที่มีผืนทรายดูละเอียดและน้ำทะเลดูค่อนข้างสวยใสซึ่งโซนนี้จะเป็นโซนที่นักท่องเที่ยวต่างชาติจะมาเที่ยวกันมีเตียงกางเอาไว้บริการแก่นักท่องเที่ยว รวมถึงร้านอาหารทะเลที่อยู่ใกล้ๆ ส่วนมากโซนนี้จะมีคนไม่หนาแน่นแออัดมากนักท่องเที่ยวก็จะเป็นฝรั่งโดยเฉพาะชาวรัสเซีย ส่วนอีกหนึ่งโซนจะมีทรายค่อนข้างหยาบและน้ำทะลก็ดูค่อนข้างขุ่น ส่วนมากคนที่มาเที่ยวตรงโซนนี้ก็คือคนเวียดนามหรือชาวท้องถิ่นนั่นเอง ผมเดินเล่นตอนเย็นทั้ง 2 โซนก็เห็นถึงความแตกต่างอย่างชัดเจน โซนนักท่องเที่ยวจะดูมีความหรูหราและเงียบสงบฝั่งตรงข้ามก็จะเป็นพวกบรรดาโรงแรมและร้านอาหาร ส่วนฝั่งที่คนท้องถิ่นเที่ยวกันก็จะเต็มไปด้วยความวุ่นวายมีคนเวียดนามมาเล่นน้ำทะเลเป็นจำนวนมาก แต่ก็นับว่าเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของทะเลเมืองญาจางที่พร้อมต้อนรับนักท่องเที่ยวทุกคนนั่นเอง


ทะเลเมืองญาจาง

โซนนี้เป็นโซนของนักท่องเที่ยวต่างชาติ
น้ำทะเลจะดูใสและทรายค่อนข้างละเอียด

โซนนักท่องเที่ยว บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงบ

อากาศร้อนๆผมเลยแวะซื้อน้ำมะพร้าวทาน
ราคาพอๆกับบ้านเรา แต่รสชาติไม่ค่อยอร่อย

โซนนี้จะเป็นโซนของคนท้องถิ่น

บริเวณนี้ทรายค่อนข้างหยาบ
ส่วนน้ำทะเลจะดูขุ่นกว่าโซนของนักท่องเที่ยว

ผมเดินเล่นริมทะลตั้งแต่บ่ายแก่ๆจนถึงช่วงเย็น

โซนของคนท้องถิ่นในช่วงเย็นๆ
บรรยากาศจะคึกคักอย่างมาก

คนเวียดนามพากันมาเล่นน้ำคลายร้อนในตอนเย็น
ส่วนมากจะเป็นกลุ่มครอบครัว

วันอาทิตย์ที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2564

 

EP.42 ตลาดเช้าเมืองย่างกุ้ง

กรุงย่างกุ้ง ในยุคปัจจุบันแม้จะไม่ใช่เมืองหลวงของประเทศพม่าอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับว่ามีคนอีกจำนวนมากที่ยังคิดว่าพม่ามีเมืองหลวงคือ ย่างกุ้ง ซึ่งแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนเมืองหลวงไปอยู่ที่กรุงเนปิดอว์ แต่ในเรื่องภาพรวมของเศรษฐกิจแหล่งธุรกิจสถาบันการเงินที่สำคัญของพม่าก็ยังคงปักหลักอยู่ที่กรุงย่างกุ้งอยู่เหมือนเดิม ทำให้ย่างกุ้งในปัจจุบันยังคงเป็นเมืองที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวเมื่อได้มาเยือนประเทศพม่า อีกทั้งก็ยังคงมีสนามบินแห่งชาติที่มีสายการบินระหว่างประเทศอยู่มากมายนั่นทำให้ภาพรวมของกรุงย่างกุ้งยังคงมีความสำคัญและเป็นเมืองที่เป็นตัวขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจให้แก่ทางพม่าได้อย่างมากมายมหาศาล

สิ่งหนึ่งที่ผมต้องทำทุกครั้งเมื่อได้ไปเที่ยวต่างประเทศนั่นก็คือ การเดินสำรวจบรรยากาศของตลาดสดในแต่ละประเทศไม่ว่าจะเป็นในรอบเช้าหรือรอบค่ำ การที่ได้ไปเดินชมตลาดสดก็เหมือนเป็นการซึมซับวัฒนธรรมของแต่ละชาติที่ได้มีโอกาสไปเยือนและเป็นการเที่ยวที่เข้าถึงท้องถิ่น เนื่องจากบรรยากาศของตลาดสดนี่แหละที่จะนำเสนอภาพของคนท้องถิ่นได้ออกมาอย่างดีที่สุด โดยไม่ต้องมามีการปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้น ตอนกลางปี 2019 ผมได้ไปเที่ยวที่กรุงย่างกุ้ง ปกติตอนอยู่ในไทยผมไม่ค่อยจะตื่นเช้าเท่าไหร่นัก แต่เมื่อไปต่างประเทศมีบ่อยครั้งที่ตื่นตั้งแต่เช้ามืดทำให้มีโอกาสได้ไปเห็นบรรยากาศยามเช้าและหนึ่งในสถานที่ที่ผมได้ไปก็คือ ตลาดสดยามเช้าที่กรุงย่างกุ้ง ซึ่งขายกันตั้งแต่พระอาทิตย์โผล่ขึ้นสู่ท้องฟ้าไปจนถึงช่วงสายราวๆ 10 โมงกว่ากันเลยทีเดียว

สำหรับบรรยากาศตลาดเช้าที่กรุงย่างกุ้งจะใช้พื้นที่ของถนนสายหนึ่งเป็นสถานที่ในการขายของ ชื่อถนนผมจำไม่ได้แล้วแต่จากที่ได้เห็นด้วยตาก็พบว่าเป็นการขายของแบบริมถนนไม่มีหลังคากันแดดกันฝนใดๆทั้งสิ้น บ้างก็ขายของแบกะดิน บ้างก็มีโต๊ะมาตั้งวางขาย ส่วนสินค้าก็มีหลากหลายทั้งของกินและของใช้ทั้งในส่วนของผักสดและผลไม้ อาหารท้องถิ่น สินค้าเบ็ดเตล็ดทั้งส่วนของเสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่างๆ เรียกได้ว่า บรรยากาศอาจไม่แตกต่างจากเมืองไทยเท่าไหร่นัก ส่วนพ่อค้าแม่ค้าและผู้ที่มาจับจ่ายซื้อของนั้นล้วนแต่งตัวด้วยการสวมผ้าถุงแบบพม่าซึ่งบ่งบอกความเป็นชาตินิยมและสื่อเอกลักษณ์ของพม่าออกมาได้เป็นอย่างดี ผมใช้เวลาถ่ายคลิปถ่ายรูปบรรยากาศของตลาดเช้าที่ย่างกุ้งตั้งแต่เช้าจนถึงช่วงสาย พื้นที่ของตลาดมีไม่มากนักทำให้สามารถเดินดูสินค้าต่างๆได้จนทั่ว ซึ่งผมได้มีโอกาสซื้อของกินที่ตลาดเช้ามา 1 อย่างนั่นก็คือ ลอดช่องที่เป็นสไตล์แบบพม่า โดยมีการใส่ในแก้วส่วนเรื่องรสชาติผมว่าลอดช่องแบบไทยๆเราอร่อยและเข้มข้นกว่า


บรรยากาศของตลาดเช้าในกรุงย่างกุ้ง

ผักสดเป็นสินค้าที่ได้รับความนิยมมากพอสมควร

ดอกไม้หลากหลายสีสัน

สินค้าเบ็ดเตล๋็ดต่างๆก็มีให้เลือกมากมาย

กาละมัง ฝาชี ภาชนะต่างๆถูกวางขายในราคาถูก

โซนนี้ผู้หญิงชอบ เพราะเป็นสินค้าประเภทเสื้อผ้า

พวกนักเสี่ยงโชคน่าจะถูกใจ เพราะนี่คือจุดจำหน่ายหวย
ส่วนรูปแบบเป็นยังไงผมก็ไม่รู้เพราะไม่ได้ซื้อ

เดินเพลินๆเลยถือโอกาสซื้อลอดช่องสไตล์พม่ามาทาน

เรื่องรสชาติผมว่าสู้ของไทยไม่ได้

คนที่มาเดินซื้อของและพ่อค้าแม่ค้าในตลาด
ต่างก็แต่งตัวด้วยการสวมผ้าถุงอันเป็นเอกลักษณ์ของชาวพม่า

ภาพนี้ผมถ่ายจากบริเวณหน้าที่พัก
พระสงฆ์กำลังเดินบิณฑบาตในตอนเช้า

วันพฤหัสบดีที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2564


EP.41 คุกตวลสเลง

คุก คือ สถานที่ที่คนส่วนใหญ่ไม่มีใครอยากจะย่างกรายเข้าไปมันคือสถานที่ที่ไม่น่าพิสมัยหรือน่าอภิรมย์ใดๆ เพราะมันคือสถานที่จองจำบุคคลที่กระทำความผิดทั้งในกรณีผิดเล็กน้อยไปจนถึงคดีร้ายแรงจนถึงโทษต้องประหารชีวิต ปัจจุบันในโลกของเรามีคุกที่ไว้จองจำผู้กระทำความผิดในหลากหลายประเทศทั่วโลก โดยได้มีการจัดลำดับคุกตามความโหดเอาไว้ แต่มีคุกอยู่แห่งหนึ่งที่ผมอยากจะแนะนำ แม้ปัจจุบันจะไม่ได้มีสภาพเป็นคุกที่เอาไว้ขังนักโทษอีกต่อไปแล้ว แต่ในอดีตคุกแห่งนี้ คือ ฝันร้ายของผู้ที่ถูกจองจำเพราะพวกเขาไม่มีโอกาสจะได้รับอิสรภาพเหมือนกับที่อื่นๆ โดยสิ่งที่พวกเขาได้รับจากหลังจากการถูกจองจำนั่นก็คือ ความตาย โดยคุกแห่งนี้มีชื่อว่า คุกตวลสเลง หรือ S21 ซึ่งตั้งอยู่ในประเทศเพื่อนบ้านของไทยคือ ประเทศกัมพูชา

คุกตวลสเลง ก่อนที่จะถูกดัดแปลงมาเป็นคุกเคยเป็นโรงเรียนมาก่อน โดยมีชื่อว่า Tuol Svay Pray จากที่ผมได้ไปเห็นกับตาตัวเองบรรยากาศของคุกตวลสเลงก็ยังคงมีสภาพที่พอได้เห็นก็รู้ว่าที่แห่งนี้เคยเป็นโรงเรียนที่ใช้ในการสอนนักเรียนมาก่อน ไม่ว่าจะส่วนของอาคารเรียนที่แบ่งเป็นห้องมีกระดานดำมีโต๊ะและเก้าอี้สำหรับนั่งเรียน แต่ภาพที่ดูสดใสของเด็กนักเรียนมันถูกลบลืมหายไปและถูกแทนที่ด้วยการดัดแปลงให้กลายเป็นคุกอันสุดโหดซึ่งในยุคอดีตกัมพูชาเคยมี กลุ่มเขมรแดง ซึ่งเคยเรืองอำนาจอยู่ในช่วงยุค 70 โดยมีแนวคิดแบบคอมมิวนิสต์และมีอุดมการณ์คือ สร้างสังคมใหม่ในรูปแบบอุดมการณ์ปฏิวัติแบบเบ็ดเสร็จ การที่เขมรแดงเรืองอำนาจและมีบทบาทอย่างสูงในกัมพูชา ทำให้ยุคสมัยนั้นกลายเป็นยุคแห่งการนองเลือดและฝันร้ายของประชาชนชาวเขมรอย่างแท้จริง ผู้บริสุทธิ์รวมถึงบรรดาปัญญาชนที่ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเขมรแดงต่างก็ถูกจับตัวและถูกฆ่าอย่างเหี้ยมโหดและหนึ่งในสถานที่ของการสังหารก็คือ คุกตวลเสลง แห่งนี้นี่เอง

ขณะที่ในปัจจุบัน คุกตวลสเลง กลายเป็นพิพิธภัณฑ์และสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของกัมพูชาโดยตั้งอยู่ในกรุงพนมเปญ โดยเปิดให้เข้าชมทุกวันใน 2 ช่วงเวลาคือรอบเช้าและรอบบ่าย ค่าเข้าชมสำหรับชาวต่างชาติอยู่ที่ 2 ดอลล่าร์หรือประมาณ 60 กว่าบาท สำหรับบรรยากาศจากที่ผมได้เข้าไปชมต้องยอมรับเลยว่าหดหู่ใช่ย่อย ใบหน้าของนักท่องเที่ยวแต่ละคนที่ได้เห็นและฟังเรื่องราวของคุกตวลสเลงก็แทบจะเหมือนกันคือหดหู่และเศร้าใจ โดยจุดจัดแสดงก็แบ่งออกเป็นโซนต่างๆทั้งในส่วนโซนประหารนักโทษซึ่งจะมีการสังหารในหลากหลายรูปแบบทั้งการเฆี่ยนตี แขวนคอ จับหน้ากดลงน้ำเพื่อให้หมดสติ หรือการช็อตด้วยไฟฟ้า ซึ่งจะมีอุปกรณ์นการสังหารจัดแสดงอยู่ในห้องให้นักท่องเที่ยวได้มาชม นอกจากนั้นยังมีส่วนของคุกที่เอาไว้คุมขังเหยื่อซึ่งมีลักษณะค่อนข้างแคบและดูมืดมิด ตอนผมเดินชมก็แทบไม่มีคนอื่นเดินเลยด้วยซ้ำ รวมถึงภาพวิธีการสังหารเหยื่อของเหล่าเขมรแดงที่ดูแล้วเต็มไปด้วยความโหดร้ายและทารุณแบบถึงขีดสุดไม่เว้นแม้แต่เด็กทารกก็ตกเป็นเหยื่อถูกสังหารไปด้วย นอกจากนั้นก็ยังมีภาพของเหยื่อที่ถูกสังหารซึ่งมีมากมายแทบนับไม่ถ้วนซึ่งมีภาพในอาการที่พวกเขากำลังทนทุกข์ทรมานจากการถูกสังหารซึ่งดูแล้วชวนหดหูอย่างมากเลยทีเดียว

ส่วนในโซนด้านนอกจะเป็นสุสานที่เอาไว้ฝังศพเหยื่อผู้โชคร้ายรวมถึงยังมีป้ายที่เป็นจุดสนใจของนักท่องเที่ยวนั่นก็คือ ป้ายที่บอกกฎเหล็ก 10 ข้อของเขมรแดงที่เหยื่อต้องปฏิบัติตามซึ่งทั้ง 10 ข้อล้วนแต่เป็นการกดขี่และทารุณแก่เหยื่อผู้ถูกจองจำอย่างมาก ขณะเดียวกันก็ยังมีจุดขายของที่ระลึกและหนังสือที่บอกเล่าเรื่องราวของบรรดาผู้รอดชีวิตจาการถูกจองจำในคุกตวลเสลงแห่งนี้ซึ่งพวกเขาก็มักจะมานั่งปรากฎตัวให้นักท่องเที่ยวได้ยลโฉมพร้อมกับพูดเชิญชวนให้ซื้อหนังสือที่เล่าเรื่องราวในช่วงเวลาที่ตนเองถูกจองจำในคุกตวลเสลง ผมใช้เวลาในการเดินชมบรรยากาศภายในคุกตวลเสลงประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า สิ่งที่สัมผัสได้แน่นอนก็คือความหดหู่และเศร้าใจที่มนุษย์กระทำอย่างโหดร้ายต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเองซึ่งคุกตวลเสลงแม้ในอดีตจะเป็นสถานที่อันโหดร้ายและสร้างบาดแผลในใจให้แก่ชาวเขมร แต่ปัจจุบันนั้นคือสถานที่ที่ให้เรียนรู้เรื่องราวของอดีตพร้อมกับร่วมมือเดินหน้าสร้างชาติให้ก้าวต่อไปในอนาคตและจะไม่มีวันที่จะทำเลียนแบบดั่งเช่นในอดีตอีกต่อไป


คุกตวลสเลง สถานที่อันโหดร้ายในอดีตของกัมพูชา

บรรยากาศของ คุก ที่เอาไว้คุมขังเหยื่อผู้บริสุทธิ์

สภาพภายในคุกซึ่งลักษณะค่อนข้างจะคับแคบ
ดูค่อนข้างน่าอึดอัด

บรรยากาศด้านหน้าของอาคาร
สมัยอดีตเคยเป็นโรงเรียนมาก่อน

เตียงนอนสุดโหดที่เอาไว้ทรมานนักโทษ

ภาพที่แสดงวิธีการสังหารเหยื่อที่นอนอยู่บนเตียง

ห้องที่ใช้ในการสังหารเหยื่อ
บรรยากาศค่อนข้างเงียบและดูวังเวง

แต่เดิมนั้นเคยเป็นโรงเรียนมาก่อน
ซึ่งยังมีกระดานดำ โต๊ะและเก้าอี้ให้ได้เห็นกันอยู่

ธงสัญลักษณ์ของกลุ่มเขมรแดง

เด็กที่ถูกจับมาขังถูกฝึกให้ทำงานอย่างหนัก

หุ่นฟางจำลองสาธิตวิธีการเรียนการสอนในสมัยนั้น

ภาพวิธีการสังหารเหยื่อในหลากหลายรูปแบบ
ภาพนี้คือ การจับกดลงไปในตุ่มน้ำจนหมดสติ

ภาพที่ทหารเขมรแดงจับเด็กทารก
ฟาดกับต้นไม้จนเสียชีวิต

ภาพทหารเขมรแดงกำลังเชือดคอเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย

ภาพใบหน้าของเหยื่อที่ถูกจองจำและสังหาร
ภาพนี้เป็นกลุ่มของผู้ชาย

ภาพเหยื่อที่ถูกจองจำและสังหารฝ่ายหญิง

ภาพเหยื่อที่ถูกทรมานจนได้รับบาดเจ็บสาหัส
บางรายก็ถึงขั้นเสียชีวิต

หัวกะโหลกของเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย
ถูกนำมากองรวมกัน

ส่วนบริเวณด้านนอกจะเป็นสุสานที่ฝังศพ
เหยื่อผู้เคราะห์ร้าย